Koroner arter bypass greft ameliyatı geçiren hastaların taburculuk sonrası öğrenim gereksinimlerinin belirlenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, ilk kez koroner arter bypass greft (KABG) ameliyatı geçiren hastaların taburculuk sonrası öğrenim gereksinimlerini ve bu öğrenim gereksinimlerinin hastaların tanıtıcı özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemekti. Bu araştırma, tanımlayıcı ve kesitsel türdendir. Araştırma, 1 Mart ? 31 Ağustos 2009 tarihleri arasında, İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Kalp Damar Cerrahisi Kliniği'nde yürütüldü. Araştırmanın örneklemi, ilk kez KABG ameliyatı geçiren 80 hastadan oluştu. Veriler Hasta Bilgi Formu ve Hasta Öğrenim Gereksinimleri Ölçeği (HÖGÖ) kullanılarak toplandı. Verilerin istatistik analizlerinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler kullanıldı. Araştırmaya katılan hastaların büyük çoğunluğu evli (%88.8), erkek (% 80.0) ve 45-64 yaş grubunda (%72.5) idi. Hastaların öğrenim gereksinimleri toplam puan ortalaması 183.48±23.36, önemlilik düzeyinin 3.66 olarak çok önemli olduğu bulundu. Hastalar için en önemli öğrenim gereksinimi ölçeğin yaşam aktiviteleri alt boyutu (ortalama puan 37.60±4.93, önemlilik düzeyi=4.93), en az önemli öğrenim gereksinimi ise duruma ilişkin duygular alt boyutuna ilişkindi (12.66±4.04, önemlilik düzeyi=2.53). Kadın hastaların öğrenim gereksinimleri puan ortalamaları (195.68±20.69) erkek hastalardan (180.43±23.13), ev hanımlarının (196.46±21.17) diğer meslek gruplarında olan hastalardan, taburculuk eğitimi almayan hastaların öğrenim gereksinimleri (189.08±21.47) eğitim alan hastalardan (175.51±23.93) ve hekimden taburculuk eğitimi alan hastaların (182.68±23.46) hem hekim hem de hemşireden taburculuk eğitimi alan hastalardan (159.25±17.93) daha yüksek ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi (sırası ile p<0.05, p<0.001, p<0.05, p<0.05). Bu çalışmanın sonuçları, KABG ameliyatı geçiren hastaların taburculuk öncesi öğrenim gereksinimlerinin önemli düzeyde olduğunu, taburculuk öncesi bilgilendirmenin öğrenim gereksinimlerini azalttığını, ancak hemşirelerin taburculuk eğitiminde aktif rol almadıklarını gösterdi. Hastaların bireysel özelliklerine ve öğrenim gereksinimlerine uygun planlı taburculuk eğitiminin yapılması önerilebilir.