Benign Prostat Hiperplazisinin Semptomatik Tedavisinde Doksazosin ve Terazosinin Etkinlik ve Yan Etki Karşılaştırması

Abstract

Benign prostat hiperplazisine bağlı infravezikal obstrüktif şikayetleri olan hastalarda doksazosin ve terazosini etkinlik ve yan etki yönünden ürodinamik parametreler eşliğinde karşılaştırmak istedik. Gereç ve Yöntem: 6 ay süreyle 90 hastanın 30’una doksazosin , 30’una terazosin, 30’una da plasebo verilerek plasebo kontrollü, çift merkezli bir çalışma yapıldı ve sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Hem doksazosin hem terazosin grubunda maksimum ve ortalama akım hızı istatiksel olarak anlamlı bir artış gösterirken (p< 0.001) , plasebo grubundaki düzelmeler anlamlı bulunmadı. Her iki grupta da miksiyon süresi, maksimum akıma erişme süresi ve rezidüel volüm parametrelerinde anlamlı oranda düzelme görülürken, mesane kapasitesi ve prostat volüm değerlerinde değişiklik oluşmadı. İnfravezikal obstrüksiyona bağlı semptomların IPSS yöntemine göre doksazosin grubunda %63 , terazosin grubunda %65 , plasebo grubunda ise %23 oranında düzeldiği görüldü. Doksazosin grubunda yaklaşık %13 oranında , terazosin grubunda ise %10 oranında tolere edilebilir düzeyde yan etkiler oluştu. Sonuç: Bu çalışma selektif alfa-l adrenerjik reseptör blokerleri olan doksazosin ve terazosinin benign prostat hiperplazisi semptomlarının giderilmesinde aynı oranda etkili ve güvenilir olduğunu göstermiştir.Sonuçlarımız literatürle uyumludur.

We compared effectiveness and side effects of doxazosin and terazosin based upon urodynamic parameters, in patients with infravesical obstructive complaints due to benign prostatic hyperplasia. Materials and Methods : Ninety patients were treated by doxazosin, terazosin or placebo, each groups containing 30 patients. The duration of the study was six months. Results : Maximal and mean urinary flow rates increased significantly (p<0.001) in the doxazosin and terazosin groups but there was no significant increase in the placebo group. In doxazosin and terazosin groups, other parameters such as duration of micturition, time to reach peak urinary flow and residual urine volume also improved, however, bladder capacity and prostatic volume did not show any significant change. When evaluated according to IPSS (International Prostate Symptom Score), clinical improvement of the irritative and obstructive prostatism symptoms was 63% in the doksazosin group, 66% in the terazosine group and 23% in the placebo group. Tolerable side effects occurred in 13% of the patients in the doksazosin group and 10% in the terazosin group. Conclusions : This study demonstrates that, selective alpha-1 blockers ; doxazosin and terazosin increase urinary flow rate and they are effective in alleviating the symptoms. Both drugs have similiar effectiveness and safety. Our results were similiar with the literature.