Doktorlarda Mesleki Tükenmişlik Sendromu ve Çalışma Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişki

Abstract

Öz:Amaç: Tükenmişlik sendromu sağlık çalışanlarında önemli bir sorundur. Bu çalışmada birinci ve ikinci basamak sağlık kurumlarında çalışan bir grup doktorda çalışma yaşam kalitesi ve mesleki tükenmişlik arasındaki ilişkiyi tespit etmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma 2019 yılında Bingöl ilinde çalışan 119 doktorla gerçekleştirilmiş kesitsel tipte bir çalışmadır. Anket üç bölümden oluşmuştur: sosyodemografik bölüm, Maslach Tükenmişlik Ölçeği, Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi Ölçeği. p<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: Duygusal tükenme prevalansı %23,5, duyarsızlaşma prevalansı %11,8 idi. Hastanede çalışanlarda, nöbet tutanlarda, ayda 218 saatten fazla çalışanlarda ve kadın doktorlarda duygusal tükenmişliğin, il merkezinde çalışanlarda, nöbet tutanlarda ve ayda 218 saatten fazla çalışanlarda duyarsızlaşmanın daha fazla olduğu saptandı. İş kazası–meslek hastalığı riski, işyerinde ayrımcılık, işyerinde stres ve zaman baskısı arttıkça duygusal tükenme ve duyarsızlaşmanın arttığı görüldü. Mesleki tükenmişliği en çok körükleyen işle ilgili faktör işyerinde stres ve zaman baskısı idi. Tartışma ve Sonuç: Tükenmişliğe neden olan işle ilgili faktörler işyerinde stres ve zaman baskısı, çalışma saatlerinin fazla olması ve vardiyalı çalışma olarak saptanmıştır.

Öz:Aim: Burnout syndrome is an important problem among health-care workers. In this study, we aimed to determine the relationship between quality of working life and professional burnout in a group of doctors working in primary and secondary health-care institutions. Materials and Methods: This was a cross-sectional study that included 119 doctors working in the Bingöl province in 2019. The survey used consisted of three parts: the sociodemographic questionnaire, the Maslach Burnout Inventory, and the Quality of Work Life Scale. p <0.05 was considered statistically significant. Results: The emotional exhaustion and depersonalization rates were 23.5% and 11.8%, respectively. Emotional burnout was found to be more common in female doctors, hospital-based doctors, doctors working in shifts, and those working more than 218 hours per month, while depersonalization was more common in doctors working in city centers, shift-workers, and doctors working more than 218 hours per month. Emotional exhaustion and depersonalization were observed to increase with the increase in occupational accident–occupational disease risks, workplace discrimination, and workplace stress and time pressure at work. The most contributing factor to professional burnout was workplace stress and time pressure at work. Discussion and Conclusion: Work-related factors leading to burnout were detemined to be workplace stress and time pressure at work, excessive working hours, and shift work.