İntrasisternal uygulanan mannitol solüsyonunun tavşanlarda oluşturulan deneysel beyin ödemine etkisi

Abstract

Travmatik beyin ödemine bağlı birincil ve ikincil hasarlar nöroşirurji pratiğinin ciddi bir sorunu olmaya devam etmektedir. Kullanılan terapötik ajanların özgün özelliklerinin yanısıra onkotik basınç farklarının yardımı ile ödem sıvısının ortamdan uzaklaştırılmasına yönelik deneysel bir model tasarlanmıştır. Tavşanlarda kranyektomi sonrası kontrollü çarpma haşan ile vazojenik beyin ödemi oluşturulmuş ve travmadan dört saat sonra intrasistemal yoldan hipertonik mannitol solüsyonu verilmiştir. Tedavinin etkinliği, travmanın yirmidördüncü saatinde beyin dokusu su oram ve nöral MDA, GSH ve NO düzeylerinin karşılaştırılması ile ortaya konmuştur.Bu öncül çalışmanın ilk sonuçlan tedavi grubunda MDA düzeyinin anlamlı derecede düştüğünü, NO düzeyinde ise istatistiksel anlamlılık kazanmayan bir düşüş olduğunu ortaya koymaktadır. Beyin dokusu su oram ve nöral GSH düzeyleri açısından gruplar arasında bir anlamlılık saptanmamıştır.Deneysel beyin ödeminde tek doz intrasistemal mannitol ile yapılan bu öncül tedavi çabası, anlamlı MDA düşüşü nedeniyle ilgi çekicidir. Bu teşvik edici sonuç, değişik doz-zaman uygulamaları ile smanmalı ve şekillendirilmelidir.