Özet:
Deliryum, birçoğunun altında ölümle sonlanma olasılığı olan bir neden yatmasına rağmen halen etiyopatogenezi tam olarak açıklanamamış bir bozukluktur. Bu prospektif çalışmada deliryum gelişimi için risk faktörleri ve deliryum gelişiminin NO düzeyleri ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya by-pass ameliyatı olacak olan 50 koroner kalp hastası katılmıştır. Hastalarla ameliyat öncesinde klinik psikiyatrik görüşmeler yapılmış, Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ), Hamilton Anksiyete ölçeği (HAÖ), Kısa Kognitif Muayene Ölçeği (KKMÖ), Durumluk ve sürekli kaygı envanteri (STAI-I, STAI-II) ve Deliryum Derecelendirme Ölçeği (DDÖ) ile psikometrik olarak değerlendirilmişlerdir. Hastaların ameliyattan önce kan NO düzeyi ve diğer kan tetkikleri (CBC ve biyokimya) yapılmıştır. Deliryum gelişmeyenlerden ameliyat sonrası 5. gün, deliryum gelişenlerden ise deliryum tanısının konulduğu gün ve klinik olarak deliryum belirtileri düzeldikten sonra (ortalama 5. gün) yine NO düzeyi ve diğer kan tetkikleri yapılmıştır. Hastalar deliryum gelişenler (deliryum grubu) ve deliryum gelişmeyenler (nondeliryum grup) olarak iki gruba ayrılmıştır. Gruplar ameliyat öncesi, ameliyat sonrası dönemlerdeki NO düzeyi ve diğer kan değerleri bakımından karşılaştırılmıştır.
