Tip 1 diyabetes mellitüslu hastalarda trombosit aktivasyonunun diyabet komplikasyonları ile ilişkisi

Abstract

Kötü kontrollü tip 1 DM’li hastalardaki mikroanjiyopatinifı gelişiminde, trombosit aktivasyonunun rolü araştırıldı. Trombosit aktivasyon göstergelerinin; HbAıe düzeyi, diyabet süresi, hastanın yaşı, ketoasidoz görülme sayısı ve insülin tedavisi ile ilişkisi incelendi. Kötü kontrollü 36 diyabetik hasta grubu ve 14 sağlıklı çocukta, trombosit aktivasyon göstergesi olan integrinlerden (CD61; GP-Ula), selektinlerden (CD62; P-selektin) ve anneksin V düzeylerinin bazal ve adenozin difosfat (ADP) uyarısına cevapları ölçüldü. Çalışmada trombosit spesifik göstergesi olarak CD4I (GP Ilb) monoklonal antikoru; trombosit aktivasyon göstergesi olarak anneksin V, CD61 ve CD62’ye karşı geliştirilmiş monoklonal antikorlar kullanıldı. Ölçümler flow-sitometrik yöntem ile çalışıldı. Çalışma için İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Elik Kurulundan onay alındı. Ayrıca hastalar çalışma hakkında bilgilendirildi ve izin alındı. Çalışmada kötü kontrollü tip I DM’li vakalarda; in vitro trombosit aktivâsyonU ve ih Vitro trombosit aktivasyon potansiyelinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptandı. Uzamış diyabet süresi, artmış ketoasidoz sayısı ve yüksek HbAıe düzeyinin trombosit aktivâsyonunu arttırdığı tespit edildi. Ayrıca çoklu doz insülin tedavisinin trombosit aktivasyonunu negatif yönde etkilediği görülürken, yüksek insülin dozunun trombosit aktivasyonunu pozitif yönde etkilediği belirlendi. Sohüçta, mikrovasküler komplikasyonların gelişiminde önemli rol oynayan trombosit aktivasyon göstergelerinin yüksek doz insülin Uygulanmasından ziyade, çoklu doz insülin uygulamaları ile önlenebileceği görüldü. Ayrıca kötü kontrollü tip I DM’lilerde trombosit aktivasyonunun artmış olduğunun flow sitometrik yöntemle belirlenmesi ve buna yönelik erkert tedavi stratejilerinin geliştirilmesi, mikroanjiyopati komplikasyonlarının azaltılmasında öhemli rol oynayacaktır.