Proksimal tibia medial açık kama osteotomisinde üç farklı kamalı plağın "T" plak ile karşılaştırılması "dana tibialarında biyomekanik çalışma"

Abstract

Toplumumuzda yaşh popülasyonun yüksek aktivite düzeyi göz önüne alındığında, dizin izole monokomparümantal osteoartritierinde medialden AKO yöntemi hastalann artroplastiden kaçınması veya artroplastiye geçiş zamanının uzatılması hususunda içerdiği çeşitli avantajlar nedeniyle tercih edilen bir yöntemdir. Son yıllarda medialden AKO yönteminin tespiti amacıyla çeşitli plaklar gelistirihniştir. Tasannu Dr. İrfan ESENKAYA tarafindan yapılan 2 ve 4 delikli dikdörtgen şeklindeki ve 4 delikli ters "L" şeklindeki kama destekli plakların ve bunların kombinasyonunun AKO yönteminde tespit amaçlı kullanılması sonrası, hastalarımıza erken dönemde diz hareketleri vererek immobilizasyona bağlı çeşitli sıkıntılarla karşılaşmadığımız gibi, plakların intraoperatif olarak osteotomi üzerindeki konumlarının değiştirilmesiyle tibial eğimi de istenilen ölçüde ayarlayabilmekteyiz. Amaç: Bu biyomekanik çalışmanın amacı medialden AKO yönteminde, tasarımı taraflınızdan yapılan 3 farklı kama destekli plağın anatomik "T" plak ile aksiyel yüklenmeler karşısında stabilitesini karşılaşürmaktır. Çalışma Planı: Plaklarımızın aksiyel yüklenmeler karşısında stabilitesinin karşdaştelması amacıyla literatürde benzeriyle karşüaşmadığmıız dana tibia modelini kullandık. Hızar ve distraktör yardımıyla yaklaşık 15°'lik açıyla belirlenen medialden AKO tekniğine uygun osteotomi hattının açılması sonrası, 10 mm kama yükseklikli plaklanmız ve kama desteği olmayan 6 delikli anatomik "T" plak ile osteotominin tespiti yapıldı. 5 farklı gruba ayırdığımız dana tibialaranıza sırasıyla 4 delikli dikdörtgen, 2 adet 2 delikli dikdörtgen, 4 delikli ters "L" şeklindeki kama destekli plaklarımız, 6 delikli anatomik "T" plak ve 4 delikli ters " L" ile 2 delikli dikdörtgen şeklindeki plak kombinasyonumuz uygulandı. Yine daha önce literatürde karşılaşmadığınız dana tibiasının polyester esaslı rijit malzeme içerisine gömülmesi sırasında aksiyel yüklenmenin plağa yakan ve anatomik aksa paralel olarak geçmesi amacıyla eksenleme yapıldı. Terazi ve torna yardımıyla eksenlemesi yapılan dana tibia modellerimiz üzerinde Hounsfield basma-çekme makinasıyla aksiyel kompresyon yapıldı. Çalışma esnasında her bir numunenin aksiyel yüklenme sonrasında ilk hasara uğradığı güç ve yer değiştirme miktarları, yetmezlik anındaki güç ve yer değiştirme 142 miktarları 3 farklı gözlemci tarafından dijital ortamda gözlendiği gibi, X-Y (yük-yer değiştirme) grafiği yardımıyla Aj milimetrik kağıda geçirildi. Sonuçlar : Sonuçların istatistiksel olarak incelenmesi sonrasında modelimizde ilk hasara neden olan yüklenme (N) miktarı ele alındığında; anatomik "T" plak (8693 N) ile birlikte 4 delikli ters "L" ve 2 delikli dikdörtgen şeklindeki kama destekli plak kombinasyonumuzun (8130 N), 4 delikli dikdörtgen (3390 N) ve 2 adet 2 delikli dikdörtgen seklindeki plak kombinasyonundan (3766 N) anlamlı derece farklı olduğunu gördük (PO.05). Gözlemlerimiz sonrası ilk meydana gelen hasarın plağın proksimal veya distal kama uçlarında destekledikleri kortikal kemikten sıyrılması veya lateral korteks kırığı şeklinde olduğunu gördük. Yetmezliğe neden olan maksimum yüklenme miktarı ele alındığında; yine 4 delikli ters "L" ve 2 delikli dikdörtgen seklindeki kama destekli plak kombinasyonumuzun (13320 N) 4 delikli dikdörtgen (6443 N), 4 delikli ters " L" (7963 N) ve 2 adet 2 delikli dikdörtgen (8460 N) seklindeki kama destekli plaklardan anlamlı derecede farklı olduğunu gördük. Bu noktada anatomik " T" plak (10993 N), yalnızca 4 delikli dikdörtgen seklindeki kama destekli plağa göre anlamlı fark içermekteydi (PO.Ö5). Plak ve vidalardaki hasar son yetmezlik anında gelişmiştir.Yetmezliğin oluştuğu son noktada ki eğrinin eğimi (N/mm) dikkate alındığında; "T" plak (1254 N/mm) ve 4 delikli ters "L" üe 2 delikli dikdörtgen şeklindeki plak kombinasyonumuzun (1214 N/mm), 4 delikli dikdörtgen şeklindeki kama destekli plağa (820 N/mm) göre anlamlı farklı olduğunu gördük (PO.05). Çıkarım: Tasarımı tararımızdan yapılan plakların ilk ve son hasar ortalamaları ele alındığında, normal yürüme ve koşma esnasında dize binen yüklenme miktarının çok Üzerinde olmasından ötürü, plaklarımızı aksiyel yüklenmelere karşı stabil olduğu görülmektedir. Klinik deneyimlerimizde bu görüşümüzü desteklemektedir.