Tip 1 diyabetes mellituslu hastalarda diyabetik ketoasidoz tedavisi sırasında plazma glukagon benzeri peptid-1 ve glukagon benzeri peptid-2 düzeyleri

Abstract

Daha önce yapılan çalışmalar, glukagon-benzeri peptid 1'in (GLP-1) glukozun uyardığı insülin salimini doğrudan veya nöral mekanizmalarla dolaylı olarak artırdığını, ayrıca insanlarda ve hayvanlarda gıda ve kilo alımında önemli rolü olduğunu saptamışlarken glukagon-benzeri peptid 2 fonksiyonu hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı diyabetik ketoasidozlu diyabetik çocuklarda artmış katabolizma nedeniyle ortaya çıkan ciddi insülin eksikliği ve kilo kaybının dolaşımdaki GLP-1, -2 seviyelerinin düzenlenmesinde rolü olup olmadığını, ve insülin tedavisinin bu gastrointestinal peptidlerin seviyelerine etkisini araştırmaktır. Materyal ve Yöntem: Bu çalışmada, yaşları 2-16 yaş arasındaki DKA'lu 24 tip 1 diyabetik çocukta; insülin infüzyonundan önce, ketonemi ve asidoz düzeldiğinde ve kilo alımı başladığında GLP-1, -2 seviyeleri ELİSA ve RİA yöntemleri ile ölçüldü. Yaşları 3-14 arasındaki 18 sağlıklı çocuk kontrol grubu olarak seçildi. Çalışma ve kontrol grubu karşılaştırmaları Mann-Whitney U-testi ile yapıldı. Grup içi karşılaştırmalarda Wilcoxan testi kullanılarak gerçekleştirildi. Yaş, vücut ağırlığı, vücut kitle indeksi, insülin dozu, günlük insülin enjeksiyon sayısı, arteryel kan pH'si, glisemik kontrolü yansıtan HbAıc değeri ile plazma GLP konsantrasyonları arasında korelasyon derecesini araştırmak için Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Bulgular: Hastalarda, insülin ve sıvı tedavisinden önceki, ortalama plazma GLP-1,-2 seviyeleri kontrol grubuna göre önemli oranda yüksekti (p<0.05, p<0.05). İnsülin infüzyonu ile ketonemi ve asidoz düzeldikten sonra, hastaların GLP-1 seviyeleri azalmış, hasta ve kontrol grupları arasında önemli fark görülmez iken GLP-2 seviyeleri kontrol grubundan yüksek bulundu (p<0.05). Tedavi başlangıcından yaklaşık olarak 96 saat sonra, kilo alımı başladığında üçüncü kez ölçülen GLP-1, -2 değerleri hasta ve kontrol grupları arasında anlamlı fark göstermedi (p>0.05, p>0.05). Hasta grubunda insülin tedavisinden önce GLP-2 seviyesi ile arteryel pH arasında anlamlı negatif korelasyon vardı (r=-0.49, p<0.05). 71 Sonuç: DKA artmış plazma GLP-1, -2 konsantrasyonları ile ilişkilidir. Tedavi ile plazma GLP-1, -2 seviyeleri anlamlı olarak azalır, bu azalma insülinin bu peptidlerin üretimi üzerine negatif geri bildirim etkisine bağlı olabilir. Ayrıca artmış GLP-2 seviyeleri, DKA'da ciddi asidoz ve hipovoleminin yol açabileceği mezenterik hipoksi, vazospazm ve muhtemel gastrointestinal doku hasarı ile de ilişkili olabilir.