Özet:
Migren; genetik olarak yatkın bireylerde, aralıklarla gelen veya bazen sabit olabilen, genellikle tek taraflı yerleşim gösteren, zonklayıcı özellikte, kişinin günlük yaşam aktivitelerini engelleyecek derecede ve başın hareketleri ile artan baş ağrılarıdır. Ağrı sırasında bulantı ve kusma olabilir. Hastalar ışık ve ses gibi çevreden gelen uyarılardan rahatsız olabilirler. Bugüne kadar yapılan sayısız çalışmaya rağmen migren etyopatogenezini tek bir teoriyle açıklamak hala mümkün değildir. Migren etyopatogenezinin aydınlatmasında, objektif laboratuar metodlarının belirlenmesine yönelik elektrofizyolojik çalışmalar yapılmıştır. Duysal kapılama gereksiz uyaranlarının filtrelenmesinde sinir sistemi tarafından önemsiz olarak değerlendirilen uyaranların seçilip atılabilmesinde ve uyaran fazlalığının ortaya çıkarabileceği karmaşadan beynin korunabilmesinde temel fizyolojik mekanizmadır. Duyusal kapılama, tekrarlayan işitsel uyaranlar sonrasında, işitsel uyarılmış potansiyelin amplitüdündeki değişikliklerin gözlemlendiği, P50 supresyon oranı gibi değerlerle ölçülebilir. Duyusal kapılamayı değerlendirmede en sık kullanılan elektrofizyolojik test ise P50 testidir. Migren patogenezinin aydınlatılmasına yönelik çalışmalarda üzerinde en çok durulan beyin sapı nukleusları ve nörotransmitterlerin aynı zamanda duyusal kapılamanın oluşumunda da önemli yer tuttuğu, bunun da P 50 kapılama oranı ile değerlendirilerek migren patogenezi ve tedavisinde yeni görüşler ortaya koyabileceğini düşünerek bu çalışmayı yaptık. 34 Çalışma Şubat 2005- Mart 2006 tarihleri arasında nönü Üniversitesi Nöroloji Kliniği nörofizyoloji laboratuarında yapıldı. Çalışmaya, denek grubu olarak Uluslararası Başağrısı Derneği'nin 1998 yılı migren tanı kriterlerine göre aurasız migren tanısı konulan 17 aurasız migren hastası ve 18 sağlıklı gönüllü kontrol grubu olarak alındı. Denek grubunda; atak sırasında ve interiktal dönemde P50 kayıtlaması yapıldı. Deneklerin atak ve interiktal dönemleri P50 kapılama oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamakla beraber interiktal dönemde P50 kapılama oranı daha düşük bulundu. Deneklerin atak ve interiktal dönemleri ile kontrol grubu P50 kapılama oranları arasında azalma saptandı. Bu azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05) (Tablo 3). Bu fark S1 amplitüdün denek grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düşüşüne bağlandı (p<0.05). Bu çalışma, migren hastalarının atak ve ataklar arası dönemlerinde duyual kapılamada azalma olduğunu, bununda hem duyusal kapılamada hemde migren hastalarında ortak bazı beyin sapı nükleusu patolojilerini yada nörotransimiter düzeyindeki anormalliklerin var olabileceğini düşündürdü.
