Özet:
Pulmoner tromboembolili (PTE) hastalarda prognoz belirlemede ve tedavi seçiminde hemodinamik durum ve sağ ventrikül disfonksiyonu (RVD) çok önemlidir. Özellikle masif PTE tanısında sağladığı önemli ipuçları nedeniyle ekokardiyografi (EKO) önem kazanmıştır. Çalışmamızda PTE'de EKO'ya alternatif olarak artmış kardiyak biyomarkerlarin RVD ile ilişkisi ve prognostik değeri araştırıldı. Çalışmamıza PTE tanısı kesinleşen 50 ardışık hasta alındı. Başvuru anında ve hastaneye yattıktan sonra 8. ve 24. saatlerde, serum cTnI, BNP ve MYG düzeyleri ölçüldü. Muhtemel RVD'yi tespit etmek amacı ile başvuru anında bütün hastalara EKO yapıldı. Hastalar hastane mortaliteleri, önemli hastane komplikasyonları ve 6 aylık mortalite oranları bakımından takip edildi. Çalışmaya alınan hastaların %56'sında cTnI, %76'sında BNP ve %46'sında MYG yüksekliği saptandı. Ayrıca %50 hastada RVD saptandı. Hastaların %30'un da kardiyojenik şok, mekanik ventilasyon gereksinimi gibi önemli komplikasyonlardan 92 en az biri gelişti. Bu hastaların %46'sı hastane öldü. Artmış cTnI ve BNP ile RVD arasında anlamlı bir ilişki saptanırken, MYG yüksekliği ile RVD arasındaki ilişki anlamlı bulunmadı. Artmış cTnI ve MYG konsantrasyonu ile hastane mortalitesi arasında anlamlı ilişki bulunurken, artmış BNP seviyesi ile hastane mortalitesi arasındaki ilişki anlamlı değildi. Ancak önemli hastane komplikasyonları ile artmış cTnI, MYG ve BNP arasındaki ilişki anlamlı idi. Değerlendirilen bir çok parametre arasında, sadece artmış cTnI seviyesinin hastane mortalitesi, önemli hastane komplikasyonları ve 6 aylık mortaliteyi öngörmede güçlü bir bağımsız değişken olduğu saptandı. Sonuç olarak artmış kardiyak biyomarkerlerin RVD'yi gösterdiğini, hastane mortalitesi dahil önemli hastane komplikasyonlarını göstermede önemli prognostik faktörler olduklarını bulduk. Kardiyak biyomarker yüksekliği saptanan hastaların masif PTE açısından yakından takip edilmesi ve trombolitik tedavi açısından değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyoruz.
