Özet:
Bu tez ile, komorbid hastalıgı olan ve olmayan nazal polipozis hastalarında tedavi basarısı subjektif ve objektif verilerle degerlendirilerek, tedavi basarısı açısından gruplar arasındaki farklılıklar tartısıldı. Ayrıca astımlı hastalarda nazal polipozis tedavisinin solunum fonksiyonları üzerindeki etkisi arastırıldı. Klinigimize nazal polipozis nedeniyle basvuran 38 hasta çalısmaya alındı. Hastaların %18,4'ünde alerjik rinit, %26,3'ünde astım saptandı. Subjektif yöntemlerden VAS kullanılarak burun tıkanıklıgı ve koku alma fonksiyonları degerlendirildi, objektif yöntemlerden ARM, RMM, endoskopik skorlama ve Lund&Mackay BT evrelemesi kullanıldı. Astımlı olgularda, nazal polipozisin medikal ve cerrahi tedavisi sonrasında inhaler kortikosteroid kullanımında belirgin düsüs oldugu gözlendi. Medikal tedavi sonrasında FEV1 ve PEF degerlerinde gözlenen artısın istatiksel olarak anlamlı olmadıgı, ancak cerrahi tedavi sonrasında PEF ve FEV1 degerlerinde anlamlı bir düsüs oldugu gözlendi. Medikal tedavi sonrasında tVol'de, endoskopik evreleme skorlarında ve BT skorlarında anlamlı düzelme gözlendi. Postoperatif 6. ay ölçümlerinde cerrahi tedavinin tVol'de bir degisiklige neden olmadıgı tespit edildi. Ancak cerrahi tedavi sonrası endoskopik evreleme skorları ve BT skorlarındaki düzelme anlamlıydı. Total ND'de ise, medikal ve cerrahi tedavi sonrasında anlamlı düzelme tespit edilemedi. Medikal ve cerrahi tedavi sonrasında burun tıkanıklıgı ve koku alma semptomlarının hastaların tümünde ve ayrı ayrı alt gruplarda düzeldigi gözlendi. Ancak alt gruplar arasında düzelme açısından anlamlı bir fark gözlenmedi. Bu çalısmada, astımlı nazal polipozis hastalarında, nazal polipozis tedavisinin ilaç kullanım sıklıgında azalmaya neden oldugu ancak solunum fonksiyon testlerinde düzelmeye neden olmadıgı bulundu. Komorbid hastalıgı olan ya da olmayan nazal polipozisli hastalar arasında objektif veya subjektif veriler açısından belirgin bir farklılık olmadıgı görüldü.
