Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda bazal trombosit aktivasyonunun glisemik kontrol ile ilişkisi / The effect of glisemic control on basal platelet activation in patients with type 2 diabetes mellitus

Abstract

Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda bazal trombosit aktivasyonunun glisemik kontrol ile ilişkisi Amaç: Biz bu çalışmada, glisemik kontrolle tip 2 DM'li hastalardaki bazal trombosit aktivasyon göstergeleri ile olan ilişkisini ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılmasını amaçladık. Aktivasyon göstergelerinin HbA1c düzeyi, diyabet süresi, sigara içimi, hiperlipidemi, hipertansiyon, BMİ ve tedavi rejimi ile arasındaki ilişkisi incelendi. Materyal Metod: Çalışmaya, daha önce antikoagülan ve/veye trombositleri etkileyecek (aspirin, varfarin, steroid veya non-steroid antiinflamatuvar ilaç vb.) ilaç almamış 70 tip 2 diyabetik hasta ve 17 sağlıklı gönüllü alındı. Trombositlerin aktive olamaması için kan örnekleri 19 gauge çaplı iğnelerle alındı ve antikoagulan olarak sitrat kullanıldı. Ölçümler için trombosit aktivasyonunda spesifik ve sensitif olduğundan akım sitometrisi yöntemi kullanıldı. Çalışmada trombosit spesifik göstergesi olarak CD41 monoklonal antikoru, trombosit aktivasyon göstergesi olarak, CD42b, CD61, CD63 ve CD62'ye karşı geliştirilmiş monoklonal antikorlar kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda, aktivasyon göstergeleri ile diyabet süresi, sigara içimi, hiperlipidemi, hipertansiyon, BMİ ve tedavi rejimi ile arasındaki anlamlı ilişki bulunmadı. Diyabetiklerde bazal CD62p değeri kontrol grubuna göre daha düşüktü. Fakat bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi. Glisemik kontrolü kötü (HbA1c>= %10) olanlarda CD62p oranı, iyi glisemik kontrolü (HbA1c<% 7) olanlardan anlamlı olarak daha düşük saptandı. Tartışma: Bulgularımız, azalmış tombosit aktivasyonunun özellikle glisemik kontrolü kötü olanlarda tip 2 DM ile ilişkili olabileceğini göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Tip 2 DM, Trombosit aktivasyonu, CD62, CD41/CD61, CD63

The effect of glisemic control on basal platelet activation in patients with type 2 diabetes mellitus Aims: In this study, we aimed to evaluate the effect of glisemic control on basal platelet activation in patients with type 2 diabetes mellitus and to compare with healthy controls. The relations between platelet activation markers and HbA1c level, duration of diabetes, smoking status, hypertension, hyperlipidemia, BMI and treatment regimen were investigated. Material and methods: Seventy type 2 diabetic patients who were not using anticoagulants and/or drugs affects platelets (aspirin, warfarin, steroids or non-sterid anti-inflammatory drugs etc.) and 17 healthy controls were included in the study. The blood samples were drawn with 19 gauge needle and citrate was used as an anticoagulant so that platelets did not activate by collecting and examinating. A spesific and sensitive method of platelet activation, flow cytometry were used for the measurements. In the study, monoclonal antibody CD41 was used as specific platelet indicator and monoclonal antibodies formed against CD42b, CD61, CD63 and CD62p were used as platelet activation markers. Results: In our study, there was no significant relation between activation markers and duration of diabetes, smoking status, hypertension, hyperlipidemia, BMI and treatment regimen. Basal level of CD62p was lower in diabetics than in control group. But these difference was not statisticaly significant. CD62p level was significantly lower in patients with poor glisemic control (HbA1c>= %10) than in tight control (HbA1c<% 7). Conclusions: Our finding indicate that type 2 DM may associated with decreased basal platelet activation, especially in patients with poor glisemic controls. Keywords: Type 2 DM, Platelet activation, CD62, CD41/CD61, CD63