Febril konvülsiyonda oksidan ve antioksidanların rolü

Abstract

Febril konvülsiyon (FK) çocukluk çağının en sık gözlenen, yaşa bağımlı, tekrarlayabilen, ateşle ortaya çıkan konvülziyon şeklidir. Etyopatogenezi ve nöbeti tetikleyici nedenler tam olarak bilinmemektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda antioksidan sistemde değişikliklerin, oksidatif hasarın ve bunun sonucu olarak artan oksidan maddelerin nörolojik hastalıkların patogenezinde rol oynayabileceği saptanmıştır. Çalışmamızda FK'lu olgularda BOS ve serumda antioksidan glutatyon (GSH), oksidan olan malonildialdehid (MDA) ve nitrik oksit (NO) düzeylerinin menenjit ve sadece ateşi olan olgular ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ateşli dönemde konvülsiyon geçirme yakınmasıyla başvuran hastalardan febril konvülsiyon tanısını alanlar birinci grubu, lomber ponksiyon (LP) sonucu menenjit tanısı alanlar ikinci grubu oluşturdu. Kliniğe ateş yakınması ile gelen ve ateş kaynağı bulunmadığından tanısal amaçlı LP yapılan ve hücre yanıtı saptanmayan hastalar üçüncü grubu oluşturdu. Her grup için cinsiyet ayrımı yapılmadan benzer yaş aralığında 20'şer hasta alındı. Febril konvülziyonu, konvülziyon yapabilecek diğer metabolik bozuklukları ayırt edebilmek için kan şekeri, kan üre azotu, kalsiyum, sodyum, magnezyum düzeyleri çalışıldı ve anormallik saptanan çocuklar çalışmaya alınmadı. Çalışmaya alınan tüm olgularda serum ve BOS GSH, NO, MDA düzeylari çalışıldı. Bulgular: Serum ve BOS antioksidan GSH düzeyleri FK ve menenjit olgularında ateş olgularına göre daha düşük saptanırken (p=0,001), oksidan MDA ve NO düzeyleri FK ve menenjit olgularında ateş olgularına göre daha yüksek saptanmıştır (p=0,001). Her üç grupta da serum ve BOS GSH, NO, MDA düzeyleri arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır (p>0,05). Ayrıca basit ve komplike febril konvülziyon olguları arasında serum ve BOS GSH, NO ve MDA düzeyleri açısından anlamlı fark saptanmamıştır (p>0,05). Nöbet öncesi ateş süresi ile anlamlı ilişki saptanmamıştır (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızda FK ve menejit olgularında BOS ve serumda oksidanlardan MDA ve NO düzeylerinin yüksek, antioksidan GSH düzeyinin düşük olması FK ve menenjit olgularında oksidatif hasarlanmanın belirgin, antioksidan defans mekanizmalarının yetersiz olduğunu göstermiştir. Bu nedenle FK olgularında proflaksi tedavisinin başlanma endikasyonları tekrar gözden geçirilmeli ve antioksidan tedavinin profilakside kullanımı değerlendirilmelidir.