Özet:
Suprakondiler humerus kırıkları çocuklarda distal radius kırıklarından sonra en sık görülen kırıklardır. Dirsek ve çevresi kırıklarının %50-75 ini oluştururlar. Sıklıkla okul çağında (7-11) görülür. Genellikle ekstansiyon tipi kırıklar açık el üzerine düşme sonucu oluşur. Ciddi komplikasyonların gelişme riski nedeniyle, yakın takip ve iyi bir tedavi gerekir. Deplase suprakondiler kırıkların tedavisinde bir çok yöntem tanımlanmasına rağmen halen tedavide tam bir konsensus oluşmamıştır. Tedavideki temel amaç tam bir hareket açıklığı ve normal dirsek görümünün kazanılmasıdır. Bizim yaptığımız retrospektif çalışmada, suprakondiler humerus kırığı olan pediatrik yaş grubundaki 50 hasta tedavi edilmiştir. Bunların 24'ü erkek, 26'sı kızdır. Ortalama yaş 9.95 (3-14 yaş)`dir. Yirmidört hastada sağ tarafta kırık varken yirmialtı hastada sol tarafta kırık mevcuttu. Kırıklar Gartland sınıflamasına göre sınıflandırılmıştır ve sadece tip III kırıklar çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm hastalarda ekstansiyon tip kırık görülmüştür. Etyolojide basit düşme olduğu saptanmıştır. Son kontrolde Bauman açısı, humerokapitellar açı, dirsek taşıma açısı ölçülmüş ve sağlam ve kırık taraf karşılaştırılınca fark bulunamamıştır. Flynn Kriterlerine göre: opere edilen 50 vakamızın 48'inde (%96) fonksiyonel sonuç mükemmel; 1'inde (%2) kötü; 1'inde (%2) iyi olarak bulunmuştur. Kozmetik sonuç açısından ise vakaların 48'inde (%96) sonuç mükemmel, 2' sinde (%4) iyi olarak bulunmuştur. Deplase olmuş çocuk suprakondiler kırıkların tedavisinde, kapalı redüksiyon perkütan telleme yönteminin kırık hattının açılmaması, daha az travma özelliği gibi avantajları olmasına rağmen, bizim çalışmamız göstermiştir ki Gartland tip III suprakondiler humerus kırıklarının tedavisinde lateral yaklaşımla açık redüksüyon perkütan telleme, kırık hattının gözle görülerek tam bir anatomik redüksiyona izin vermesi nedeniyle yüksek başarı oranına sahipken komplikasyon oranı oldukça düşüktür.
