Pregestasyonel diyabeti ve farklı derecede glikoz intoleransı bulunan gebelerin takibi

Abstract

Farklı derecede glikoz intoleransı bulunan gebelerin takip ve tedavi protokollerini retrospektif olarak değerlendirilip perinatal sonuçları göz önünde tutarak ideal yaklaşımın belirlenmesidir. Gereç ve Yöntem: İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Turgut Özal Tıp Merkezi gebe polikliniğine Ocak 2003- Mayıs 2008 tarihleri arasında başvuran, bilinen Tip II diabetes mellitus tanısı olan veya glikoz tarama testi müspet fakat oral glikoz tolerans testi (OGTT) normal olan gebeler veya gestasyonel diabetes mellitus (GDM) saptanan gebeler bu çalışmaya dahil edildi. Bilinen diabetes mellitus tanısı olan gebeler dışında tüm gebelere gebeliğin 24-28. haftalarında 50 gram glikoz tarama testi uygulandı. Test sonucu yüksek bulunanlara 100 gr glikoz ile OGTT yapıldı. Sonuçta 40 gebede 50 gr glikoz tarama testi yüksek ancak 100 gr oral glikoz tolerans testi normal (Grup 1; AGCT grubu;?abnormal glucose challenge test? grubu), 54 gebede 50 gr ve 100 gr oral glikoz tolerans testi (2 değer pozitif) yüksek (Grup 2; GDM) saptandı. Bilinen DM olan 8 gebe ise Tip II DM grubu (Grup 3) oldu. Her üç grup demografik veriler, doğum öncesi ve gebelik sırasındaki vücut kitle indeksi değerleri, tedavi protokolleri, insülin tedavi dozları ve yenidoğan sonuçları yönünden kendi aralarında değerlendirildi. Sonuçlar: AGCT ve GDM grup arasında demografik özellikler, pregestasyonel BMI değerleri, tedavi protokolleri ve tedavide kullanılan insülin dozları arasında fark bulunmamıştır. Postgestasyonel 6-8. haftalarda yapılan 75 gr. oral glikoz tolerans testi sonuçlarına göre karşılaştırıldığında her iki grupta da değişik derecelerde ancak benzer şekilde glikoz intoleransı tespit edilmiştir. Glikoz tarama testi müspet ancak OGTT değerleri normal olan (AGCT gurubu) gebeler de gestasyonel diyabetikler gibi riskli grup olarak değerlendirilip, gestasyonel diabetes mellitus grubu gibi takibe alınmalıdır. Pregestasyonel diyabetik gebeler ise ?beklendiği üzere- gebeliğin 7.ayından itibaren vücut ağırlığı, vücut yağ miktarı ve uygulanan insülin tedavi dozları açısından daha ağır bir diyabet tablosu oluşturmakta ve her iki gruptan da istatistiki olarak farklı görünmektedir.