Karotis arter stenozuna bağlı inme geçiren hastalarda revaskülarizasyon yöntemlerinin erken komplikasyonları

Abstract

İnme hastayı sosyal hayattan soyutlayan ve ölüm nedenleri arasında 3. sırada yer alan bir hastalıktır. Karotis arterin oklüzif hastalığı tüm inmelerin %10- 20'sinin patofizyolojik kaynağıdır. Karotis arterin oklüzif hastalığında karotis anjiyoplasti ve stent uygulama karotid endarterektomiye oranla daha az invazif olan bir alternatiftir. Serebral koruma sistemlerinin gelişmesi ile bu işlemin uygulanabilirliği ve güvenirliği artmıştır. Bu çalışmada amacımız karotis arter stenozuna bağlı iskemik inme ve/veya geçici iskemik atak ile başvuran hastalarda inme tekrarını önlemeye yönelik yapılan revaskülarizasyon tedavi yöntemlerinin erken dönem komplikasyonlarının analizini yapmaktır. Materyal ve Metot: Çalışmamıza 2006 yılı Ocak ayı ile 2013 Ocak ayı arasında İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Turgut Özal Tıp Merkezi Nöroloji Kliniğine geçici iskemik atak, vertigo, amourozis fugax ve inme nedeni ile başvuran ve karotis arter stenozu saptanan, radyoloji kliniği tarafınca karotis artere stent uygulanan 40 hasta ve beyin cerrahisi kliniği tarafınca karotis endarterektomi uygulanan 70 hasta çalışmaya alındı. Karotis endarterektomi yapılan ve karotis artere stent uygulanan hastalarda işlem öncesi karotis arter stenozu için majör risk faktörü kabul edilen hiperlipidemi,HT, DM, KAH, CABG ve sigara kullanımı sorgulandı. Karotis endarterektomi ve karotis artere stent uygulanan hastaların işlem sırasındaki ve işlem sonrası 1 ay içerisindeki erken dönem komplikasyonları incelendi. Komplikasyon olarak inme, ölüm, hipotansiyon, geçici iskemik atak, intrakranial hemoraji, amourozis fugax, hiperperfüzyon sendromu, bradikardi, diseksiyon, hematom, anevrizma, yara yeri enfeksiyonu, miyokart enfarktüsü, hipertansiyon, kranial sinir paralizi ve asistoli değerlendirmeye alındı. Bulgular: İki grup arasında erken dönem komplikasyonlardan inme, hipotansiyon ve bradikardi yönünde anlamlı farklılık saptandı. Ölüm, geçici iskemik atak, intrakranial hemoraji, hiperperfüzyon sendromu, diseksiyon, hematom, yara yeri enfeksiyonu, hipertansiyon, kranial sinir paralizi ve asistoli arasında iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Amourozis fugax, anevrizma ve miyokart enfarktüsü her iki gruptada görülmedi. Sonuç: Erken dönem komplikasyonları değerlendirildiğinde; karotis artere stent uygulanması, karotis endarterektomiden daha güvenli değildir ve daha iyi sonuçlar sağlamaz. Gelişen malzeme teknolojisi ve emboli koruma cihazlarının kullanımıyla karotis arter stent uygulamasının, tüm hasta gruplarında sonuçların daha iyi olmasını sağlıyacaktır. Gelecekte, karotis endarterektomiden ziyade karotis arter stent uygulamasından fayda görecek hastaların belirlenmesi için hasta sayısının fazla olduğu yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.