Öz:Çalışmanın amacı travma sonrası ortaya çıkan hifemanın tedavisinde topikal ve Subkonjonktival aminokaproik asidin etkinliğini araştırmaktır. Çalışmada 15 adet Yeni Zelanda cinsi erkek tavşan kullanıldı. Hayvanlar tedavi protokolüne göre 3 ayrı çalışma grubuna ayrıldı. Birinci grup (5 göz) ve 2. grup (5 göz) gözlerde tedavi grupları olarak sırasıyla topikal 3x1 aminokaproik asit ve 0.5 cc subkonjonktival aminokaproik asit (75 mg/cc) kullanıldı. Kalan 5 göz kontrol grubu olarak ayrıldı. Hayvanlar ortalama 6 ve 12 saat aralıklar ile 5 gün boyunca biyomikroskop ile takip edildi. Hifemanın tamamen çekilmesi 1. grupta 48, 2. grupta 36 ve kontrol grubunda 120 saatte oldu. Hifemanın tamamen çekilme süresi bakımından tedavi grupları arasında sadece 12. saatte istatistiki anlamlı farklılık bulunurken (U= 3.0, p<0.05), diğer saatlerde herhangi bir istatistiki anlamlı farklılık tespit edilmedi (p>0.05). Tedavi grupları ile kontrol grubu arasında ise tüm saatlerde istatistiki anlamlı farklılık tespit edildi (p<0.05). Sonuç olarak, topikal ve subkonjoktival aminokaproik asidin travmatik hifema tedavisinde ve büyük olasılıkla sekonder hemoraji insidansının azaltılmasında diğer tedavi metodları arasında yer alması gerektiği sonucuna varıldı.
Abstract:The objective of the present study is to investigate the effectiveness of topical and subjonjunctival aminocaproic acid in the treatment ofhyphema occurred after trauma. Fifteen New Zealand male rabbits were used in this study. The animals were divided into 3 groups of 5 rabbits each according to treatment protocol. Topical 3x1 aminocaproic acid and 0.5 cc subconjunctival aminocaproic acid (75 mg/cc) were used in group 1 and group 2 eyes respectively. Remained 5 eyes served as the control group (group 3). The animals were monitored by slitlamp through 5 days at average 6 and 12 hours intervals. The mean resolving time of hyphema was 48, 36 and 120 hours in group 1, group 2 and control group, respectively. Although, there was statistically significant difference (U=3.0, p<0.05) between treatment groups only at 12 hours in terms of resolving time of hyphema, no statistically significant differences were detected at another times (p>0.05). Statistically significant difference was however, detected between treatment and control groups at all times (p<0.05). In conclusion, we reached that topical and subconjunctival aminocaproic acid should be included among the other treatment methods of traumatic hyphema that will possibly reduce the incidence of secondary hemorrhage.
