Öz:Amaç:Bu çalışmanın amacı iki farklı self-etch adeziv sistemin [Clearfil SE Bond (CSE) ve G-Bond (GB)] biyouyumluluk ve dentine bağlanma dayanımlarının değerlendirilmesidir. Gereç - Yöntem:Çalışma için 8 adet çekilmiş çürüksüz insan üçüncü azı dişi kullanıldı. Tüm dişlerin oklüzal yüzeyleri düz bir dentin yüzeyi elde etmek için dişin uzun eksenine dik olacak şekilde aşındırıldı. Dişler rastgele 2 gruba ayrıldı ve dişlerin oklüzal yüzeylerine adeziv sistemler üretici firmanın önerileri doğrultusunda uygulandıktan sonra Gradia Direct kompozit ile restore edildi. Örnekler, bağlantı ara yüzeyine dik olacak şekilde kesildi (bağlantı alanı: 1 mm2) ve her grup için 15 çubuk elde edildi. Çubuklar daha sonra mikrogerilim bağlanma testine (Microtensile tester, Bisco, Schaumburg, IL, ABD) tabi tutuldu. Veriler tek yönlü varyans analizi kullanılarak analiz edildi. Biyouyumluluğun değerlendirilmesi için agar overlay testi yapıldı. 24 saat sonra inverted mikroskopla hücre dekolarizasyon zonu ve hücre lizis skorları tespit edildi. Veriler Kruskal wallis ve Mann withney U testi ile değerlendirildi. Bulgular: CSE (23.5 MPa), GB (18.9 MPa) dan daha yüksek bağlanma dayanımı gösterdi (p<0.05). Agar overlay testi sonuçlarına göre ise her iki adeziv de pozitif kontrol grubundan daha az hücre lizisi ve dekolarizasyon zonu gösterdi (p<0.001). Sonuç: Kullanılan bonding sistemlerin sitotoksisiteleri arasında istatistiksel olarak önemli bir fark olmadığı için daha yüksek bağlanma dayanımına sahip olan adeziv sistem (CSE) klinik olarak tercih edilebilir.
Abstract:Objectives: The aim of this study was to evaluate the biocompatibility and dentin bond strengths of two different self-etch adhesive systems[Clearfil SE Bond (CSE) and G-Bond (GB)]. Materials and methods: Non-carious 8 extracted human third molar teeth were used in this study. The occlusal surfaces of all teeth were ground perpendicular to the long axis of each tooth to expose a flat dentin surface. The teeth were divided into two groups and adhesive systems were applied according to the manufacturer's instructions to the oclusal surfaces of the teeth and restored with Gradia Direct composite resin. The samples were sectioned perpendicular to the adhesive interface to produce sticks (adhesive area: 1 mm2) and fifteen sticks were obtained for each group. All sticks submitted to microtensile bond strength test (Microtensile tester, Bisco, Schaumburg, IL, ABD). Data were analyzed using one-way varyans analysis ANOVA. An agar overlay test was used for the cytotoxicity evaluation. Cytotoxicity was examined by measuring the zones of cell decolorization and evaluating cell lysis by an inverted microscope after 24 hours. Data were analyzed using Kruskal wallis and Mann withney U test. Results: CSE showed higher dentin bond strength mean (23.5 MPa) than GB (18.9 MPa) (p < 0.05). Both bonding systems showed lower lysis scores than positive control material (p<0.001). Conclusions: The bonding agent which is higer bond strength may be prefered for a long-lasting restoration since there is no a statistically significant difference between toxicity of used two bonding systems.
