"Effect of hyperbaric oxygen on hyperglycemia-induced cochlear damage: An experimental study"

Abstract

Abstract:Objectives: This study aims to investigate whether hyperglycemiainducedcochlear damage can be treated with hyperbaric oxygentherapy (HBOT) in rats with diabetes mellitus using distortionproduct otoacoustic emission (DPOAE) and histopathological analysis.Materials and Methods: The study included 18 male albinoSprague Dawley rats (weighing ≥350 g, at least two months ofage). Animals were divided into three groups as the control group(group 1), streptozocin (STZ)-induced diabetes group (group 2),and STZ-induced diabetes+HBOT group (group 3). Distortionproduct otoacoustic emission was used to demonstrate functionalstatus of cochlea and applied at the beginning and at the end of theeighth week. Group 3 was treated with HBOT for one week at sixthweek. By the end of the eighth week, all animals were decapitated.Histological evaluation was performed under light microscopy.Results: All animals in groups 2 and 3 had fasting blood glucose levels>250 mg/dL. There was no difference in terms of signal-to-noise ratiovalues between groups at the end of the study except for 2 kHz, whichwas lower in groups 2 and 3. Histological evaluation showed thatdegenerations including hydropic degeneration, loss of supportingand hair cells, basilar membrane deformation, and fibrinoid materialin deposition in the scala media were higher in group 2 than group 3.Conclusion: In our study, HBOT ameliorated diabetes-inducedcochlear damage histologically. In light of our findings, we believethat the management of hearing loss in diabetics may evolvedramatically if the proper algorithm is formed.

Öz:Amaç: Bu çalışmada diabetes mellituslu sıçanlarda hiperglisemiye bağlı koklear hasarın hiperbarik oksijen terapisi (HBOT) ile tedavi edilip edilemeyeceği distorsiyon ürünü otoakustik emisyon (DÜOAE) ve histopatolojik analiz kullanılarak araştırıldı. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 18 erkek albino Sprague Dawley sıçan (≥350 g ağırlığında, en az iki aylık) dahil edildi. Hayvanlar kontrol grubu (grup 1), streptozosin (STZ) ile indüklenmiş diyabet grubu (grup 2) ve STZ ile indüklenmiş diyabet+HBOT grubu (grup 3) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Kokleanın fonksiyonel durumunu göstermek için başlangıçta ve sekizinci haftanın sonunda DÜOAE kullanıldı. Grup 3 altıncı haftada bir hafta boyunca HBOT ile tedavi edildi. Sekizinci haftanın sonunda tüm hayvanlar dekapite edildi. Histolojik değerlendirme ışık mikroskopisi altında yapıldı. Bulgular: Grup 2 ve 3’teki tüm hayvanlarda açlık kan şekeri >250 mg/ dL idi. Çalışmanın sonunda sinyal gürültü oranı değerleri açısından gruplar arasında 2 kHz’in grup 2 ve 3’te daha düşük olması dışında farklılık yoktu. Histolojik değerlendirme hidropik dejenerasyon, destek ve saç hücrelerinde kayıp, baziler membran deformasyonu ve skala mediada fibrinoid materyal birikimi dahil dejenerasyonların grup 2’de grup 3’ten daha yüksek olduğunu gösterdi. Sonuç: Çalışmamızda HBOT diyabete bağlı koklear hasarı histolojik olarak azalttı. Bulgularımız ışığında, eğer doğru algoritma oluşturulabilirse diyabetiklerde işitme kaybının tedavisi önemli ölçüde gelişebilir.