Öz:Kira sözleşmesinin şerhi, TBK 312’de düzenlenmiştir. TBK 310 ve 311’de kira sözleşmesinin kanuni devri düzenlendikten sonra bu şerhin önemi, büyük ölçüde azalmıştır. Azalan önemine rağmen kira sözleşmesinin şerhinin, malikin TBK 350’ye, yeni malikin TBK 351’e dayanarak kira sözleşmesini sona erdirme imkânını ortadan kaldıracağı için halen anlam taşıdığı ifade edilmektedir. TMK 1009 çerçevesinde kira sözleşmesinin şerhi, şerh edilen sözle şmenin kiracı tarafından taşınmazda sonradan hak sahibi olan kişilere karşı da ileri sürülebilmesini sağlar. Bu nedenle şerhi görerek taşınmazı iktisap etmi ş yeni malikin TBK 351’e dayanamayacağını savunmak yerindedir. Çünkü TBK 351, önceki malikin sahip olmadığı, şerh edilen sözleşmede yer almayan, kiracının tabi olduğu sözleşme şartlarını deği ştiren yeni bir fesih imkânıdır. Fakat şerh, kira sözleşmesini şerh ettiren malik ile kiracı arasındaki sözleşmenin tabi olduğu şartları deği ştirmeyece ği için kira sözleşmesi şerh edildiğinde hâlihazırdaki malikin TBK 350’ye dayanamayaca ğının ileri sürülmesi makul değildir. Kira sözleşmesini şerh ettiren malik gibi TBK 310 ve 311 çerçevesinde kira sözleşmesini kanunen devralan kişiler de önceki malikin devredilen sözleşme çerçevesinde sahip olduğu haklardan istifade edebilirler.
Öz:According to Art.312 of Turkish Code of Obligations, parties to a lease may agree to have it annotated in the land register. After articles 310 and 311 of Turkish Code of Obligations, regulating mandatory legal assignment of the lease contract, came into effect in 2012, this annotation lost its significance. In spite of this development, it is claimed that this annotation has still some value. According to some writers and expressionary statement of the code, this annotation will eliminate termination right of the owner due to own needs, recontruction or redevelopment based on Art.350 and termination right of the new owner due to own need based on Art.351. Actually, annotation enables the tenant to claim his existing contractual rights against anyone who obtains ownership or any other real right affecting his usage after the annotation. That is why it is logical to claim that annotation eliminates the termination right of the new owner due to own need because this right did not exist in the registered lease agreement. Contrary to this, annotation should not remove the termination right of the first lessor who asked for the annotation because according to Art. 1009, annotation does not change the contractual rights and obligations among the existing parties of a contract. Accordingly, new owner may enjoy the same contractual rights even if the relevant contract has been annotated since the contract is assigned to him in accordance with Art.310.
