Oksidatif Strese Maruz Kalmış Farelerde Keten Tohumu ile Beslemenin Etkilerinin Çeşitli Biyobelirteçler ile Değerlendirilmesi

Abstract

Öz:Çalışmanın amacı, keten tohumu katkılanmış diyet tüketiminin N-Metil N- Nitrosoure (MNU) ile oksidatif stresoluşturulmuş farelerde antioksidatif etkilerinin belirlenmesidir. Farelere tek doz (50 mg/kg) MNU intraperitonal enjeksiyonile uygulanmıştır. Çalışmada ağırlıkları ortalama 20 (±2 gr) gram, 8 haftalık 60 adet dişi fare (Mus musculus, BALB/c) altı grubaayrılarak çeşitli formlarda beslenmiştir. Gruplar; Kontrol (standart pellet), Grup 1 (1. hafta 50 mg/kg i.p. MNU + standartpellet /12 hafta), Grup 2 (1. hafta 50 mg/kg i.p. MNU + %10 keten tohumu içeren pellet/12 hafta), Grup 3 (İlk 6 hafta standartpellet + 6. haftada 50 mg/kg i.p. MNU + son 6 hafta %10 keten tohumu içeren pellet), Grup 4 (%10 keten tohumu içerenpellet/12 hafta), Grup 5 (%10 oranında keten bitkisi tohumu pellet/12 hafta + 6. haftada 50 mg/kg i.p MNU) olarakbelirlenmiştir. Keten tohumu, standart fare diyetine %10 oranında katılarak, farelere oral yolla (ad libitum) verilmiştir. On ikihaftalık uygulama sonunda servikal dislokasyon uygulanmış ve karaciğer dokuları seçilmiş biyokimyasal belirteçleri (AST,ALT, LDH, GST, GR, GPX, CAT, CaE ve EROD) değerlendirmek üzere alınmıştır. Tüm gruplarda LDH aktivitesinde kontrolegöre istatistiksel olarak anlamlı bir azalma belirlenmiştir (p<0.05). CaE aktivitesi 1., 2. ve 4. gruplarda önemli düzeyde artışgöstermiştir. Ayrıca, 3., 4. ve 5. grupların ALT aktivitesindeki değişimlerin kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlıolduğu belirlenmiştir (p<0.05). Sonuç olarak tek başına verilen keten tohumunun farelerde olumsuz bir etkiye sebep olmadığı,biyobelirteçlerden elde edilen sonuçların MNU etkisini yansıttığı ve keten tohumunun söz konusu etkiyi azaltıcı etkisininolmadığı düşünülmektedir

Öz:The aim of the study was to determine the antioxidant effects of the consumption of flaxseed as a dietary supplement in mice exposed to N-methyl N-nitrosourea (MNU) as an oxidative stress agent. For this aim, 60 female mice (Mus musculus, BALB/c), 8 weeks old, weighing an average of 20 (±2 g) grams, were divided into six experimental groups and fed in various forms. A single dose (50 mg/kg) of MNU was administered by intraperitoneal injection. Groups were determined as the control group (standard pellet), Group 1 (1st week 50 mg/kg ip MNU + standard pellet/12 weeks), Group 2 (1st week 50 mg/kg ip MNU + 10% flaxseed pellet/12 weeks), Group 3 (first 6-week standard pellet + 6 weeks 50 mg/kg ip MNU + Last 6 weeks 10% flaxseed pellet), Group 4 (10% flaxseed pellet/12 weeks), and Group 5 (10% flaxseed pellet/12 week + 50 mg/kg ip MNU at 6th weeks). Flaxseed was added to the standard mice diet at a rate of 10% and administered orally (ad libitum). At the end of the 12th week, cervical dislocation was applied to the mice and their liver tissues were taken to evaluate the selected biochemical markers (AST, ALT, LDH, GST, GR, GPX, CAT, CaE, and EROD). There was a statistically significant decrease in LDH activity in all groups compared to the control (p<0.05). The increase in CaE activity in groups 1, 2, and 4 was found statistically significant (p<0.05). Also, the alterations in ALT activity in groups 3, 4, and 5 were found statistically significant (p<0.05). In conclusion, the results from the biomarkers suggest that the giving of flaxseed alone did not cause a negative effect in mice, while MNU was toxic and flaxseed did not reduce the MNU effect.