Temporomandibular eklem düzensizliği olan hastaların klinik ve psikopatolojik özelliklerinin değerlendirilmesi ve farklı konservatif tedavi yaklaşımlarının etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı TMD'li hastaların klinik ve psikopatolojik özelliklerinin değerlendirilmesi, konservatif tedavi seçeneklerinden düşük doz lazer tedavisi, ozon terapisi, oklüzal splint uygulaması ve davranış terapisinin etkinliklerinin karşılaştırılması ve hasta kontrol grubundaki bireylerde düzensizliğin kendini sınırlandırma özelliğinin araştırılmasıdır. Çalışmada düşük doz lazer tedavisi, ozon terapisi, oklüzal splint uygulaması, davranış terapisi, hasta kontrol grubu ve sağlıklı kontrol grubu olmak üzere 6 grup (toplam 102 hasta) yer almaktadır. Hastalar randomize olarak tedavi grupları ve hasta kontrol grubuna her grupta 17 birey olacak şekilde dağıtılmıştır. Çalışmada yer alan hastalara Research Diagnostic Criteria/Temporomandibular Disorders (RDC/TMD) formlarının Axis I ve Axis II bölümleri ile SCL 90 R psikolojik testleri uygulanmıştır. İstatistiksel değerlendirmeler IBM SPSS Statistics 22 programı ile yapılmış; tedavi öncesi ve sonrası grup içi ve gruplar arası karşılaştırma yapılmıştır. Hastaların palpasyonda ağrı durumları, vertikal ve eksentrik hareketlerdeki açma miktarları ve ağrı durumları, ağız açma paternleri, eklem sesleri ile beraber, depresyon, anksiyete ve somatizasyon durumları değerlendirilmiştir. Tedavi gruplarında ağız açma miktarlarındaki artış ve palpasyonda ağrı bölgeleri değerlendirildiğinde, lazer uygulamasının etkin olduğu görülmüştür. Lateral hareket miktarlarındaki değişime bakıldığında ozon terapisi etkili olurken, protrüzyonda tüm tedavi grupları anlamlı derecede iyileşme göstermiştir. Eklem seslerinin ve VAS (Görsel analog skalası) ağrı değerlerinin azaltılmasında, lazer tedavisinin en etkili tedavi olduğu belirlenmiştir. SCL 90 R sonuçları değerlendirildiğinde, davranış terapisi grubunun depresyon ve anksiyete düzeylerinde anlamlı düşüş kaydedilmiştir. Lazer tedavisinin hasta semptomlarını azaltmada başarılı olduğu görülmüştür. Bu tedavi, Temporomandibular eklem düzensizliklerinde ağrının ve eklem seslerinin azaltılmasında, vertikal ve eksentrik hareket miktarlarının arttırılmasında etkili bir yöntemdir. Hasta kontrol grubunda (bekleme listesi) sadece ağrısız yardımsız ağız açma ile VAS ağrı değerlerinde anlamlı derecede iyileşme kaydedilmiştir. Davranış terapisinin depresyon, anksiyete ve somatizasyon düzeylerinin azaltılmasında en başarılı tedavi şekli olduğu görülmüştür.

The purpose of this study is to evaluate clinical and psychopathological features of patients with temporomandibular disorders, to compare the effects of low level laser treatment, ozone therapy, stabilization splint, behavioral therapy and to investigate of self limiting behavior of the temporomandibular disorders in control group. 102 patients are included in this study which were randomly allocated to six groups (low level laser treatment, ozone theraphy, stabilization splint, behavioral theraphy, healthy control and check list). Research Diagnostic Criteria Temporomandibular Disorders (RDC)/TMD Axis I, Axis II and SCL 90 R Inventory were applied to each patients. Statistical analysis was performed with IBM SPSS Statistics 22 programe for comparison of study groups before and after treatment. TMJ pain on palpation, vertical and eccentric range of motion with pain, openning pattern, joint sounds, depression, anxiety, and somatization levels of patients was evaluated before and after treatment. Considering the treatment groups, low level laser treatment seems to be the most effective group in increasing of vertical range of motion and reduction of TMJ pain on palpation. Ozone therapy was effective in increasing amount of lateral movement and all treatment groups showed significant improvement in protrusion. Laser treatment group was the most effective way for reduction joint sounds and VAS pain scores. Considering the SCL 90 R results behavioral therapy group showed decline in levels of depression and anxiety. It was determined that low level laser treatment was effective on improving of the symptoms of TMD and reduction joint sounds and pain. Unassisted opening without pain and VAS scores exhibited improvement in the check list group. Behavioral therapy was effective in reducing Depression, anxiety and somatization levels.