Pulpal dental kök hücre kaynağının kritik boyuttaki rat kalvaryal defekt modeli üzerindeki kemik rejenerasyon etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Kök hücre tedavileri tıbbın her alanında umut verici sonuçlar vermektedir. Maksillofasiyal cerrahi, kemik doku mühendisliğinin çalışıldığı alanlardan birisidir. Bu çalışma ile pulpa kaynaklı dental kök hücrelerin kemik rejenerasyonuna etkisi ve geleneksel yöntemlere göre üstün olup olmadığı araştırıldı. Wistar albino cinsi 15 sıçan 3 gruba ayrıldı. Her deneğin kalvaryal kemiğine standart bilateral defektler açıldı. 1.gruptaki defektler (10 adet) boş bırakıldı. 2. gruptaki defektler (10 adet) Hidroksi-apatit-tri-kalsiyum-fosfat (HA-TCP) ile dolduruldu. 3.gruptaki defektlere (10 adet) ise insan dental pulpasından elde edilen mezenkimal kök hücrelerin HA-TCP greft malzemesine ekilmesi ile elde edilen materyal yerleştirildi. 8 hafta sonra denekler sakrifiye edilip mikro-BT ve histomorfometri incelemeleri yapıldı. Deneklerden elde edilen 30 numunenin istatiksel analizleri yapıldı. Buna göre; hem mikro-BT hem de histomorfometri sonuçları, kök hücre grubunun kemik yoğunluğu ve kalsifiye alanları diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde daha fazla artırdığını gösterdi. Greft ve kontrol grupları arasında histolojik olarak bir fark bulunmamasına rağmen mikro-BT sonuçlarına göre greft grubu lehine anlamlı bir fark vardı. Bu durum greft materyalinin densiteye etkisinin bir sonucu olarak yorumlandı. Elde edilen sonuçlara göre pulpal kaynaklı dental kök hücrelerin, geleneksel yöntemlere göre daha etkili olduğu ve kemik doku mühendisliği çalışmaları için uygun bir kaynak olabileceği söylenebilir.

Stem cell therapy approaches give hope in every field of medicine. Maxillofacial surgery is the one of these fields. This study aimed to evaluate the effects of dental stem cells on bone regeneration and discuss the superiorities with regard to traditional techniques. 15 Wistar albino rats are divided into 3 groups. Bilateral 4 mm diameter trephine bur was used to drill a standardized, round, segmental defect near the sagittal suture. First group was the control (n=10). In the second group, hidroxy-apatite-tri-calcium-phosphate (HA-TCP) was implanted into each defect (n=10). In the last group, human dental pulp stem cells (DPSC) mixed with HA-TCP paste was implanted into each defect (n=10). The animals were sacrificed 8 weeks after surgery and samples are sent to laboratory for micro-CT and histomorphometry analysis. 30 samples were evaluated statistically after analysis. The results showed that the calcification rate and bone mineral density (BMD) values in group 3 were apparently higher than the other two groups. Radiographically, group 2 can increase bone regeneration more than group 1. Interestingly, there was no significant difference between group 1 and 2 in histological analysis. Density of the graft material was held to account for this result. According to the results, dental pulp stem cells have the potential to provide regeneration and that approaches are promising for bone tissue engineering.