Amaç: Uyku bozukluğu ve uyku düzeninin değişmesi hipotalamus-hipofiz-adrenal aksı (HPA) ve otonom sinirsistemini (OSS) etkilediği bildirilmiştir. Ancak gün içerisindeki otonom sinir sistemi aktivitesinin gece uykusuna vebir sonraki gün HPA aksına etkisi bilinmemektedir. Bu nedenle, mevcut çalışmanın amacı, OSS aktivitesininbelirteci olan kalp hızı değişkenliğinin (KHD), gece uyku parametreleri ve bir sonraki gün HPA aksının belirteciolan kortizol uyanma yanıtına (KUY) olan etkisini incelemekti.Materyal ve Metod: Bu çalışmada 48 sağlıklı Tıp Fakültesi öğrencilerinden KHD belirlemek için 5 dakikalıkelektrokardiyografi (EKG) kaydı alındı. Takip eden gece normal uyku düzenlerinde uyumaları sağlandı. Uykuverilerini elde etmek için uyku ölçekleri dolduruldu (Karolinska uyku günlüğü ve ölçeği). KUY ölçümü için sabahuyandıktan 0, 15, 30 ve 60 dakika sonra tükürük örnekleri toplandı. Tükürük örneklerinde kortizol konsantrasyonuenzim immunoassay yöntemiyle belirlendi. Korelasyonlar Spearman Rho ile bakıldı. P < 0.05 değerleri anlamlıkabul.edildi.Bulgular: Katılımcıların çoğunda (%80) zaman bağımlı değişimlerin normal sınırlar içerisindeydi ve bu kişiler uykubozukluğu yaşamamışlardı. Gün içerisinde elde edilen KHD’nin zaman ve frekans bağımlı parametrelerinin, takipeden gün içerisindeki uyku parametreleri (uyanma ve uyku süresi, uyku bozukluğu, uyanma problemleri) ve KUY(ortalama, eğri altında kalan alan) ile bir korelasyon bulunmadı (p>0.05).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları gösteriyor ki; OSS aktivitesi üzerinde derin etkileri olmayan koşullar altında neuyku parametrelerinin ne de ertesi sabah kortizol yanıtlarının KHD'den etkilenmediğini göstermektedir. Buna ekolarak, kaliteli bir gece uykusu hem önceki günlerin otonom baskılarının olası etkilerini hem de ertesi sabahınkortizol tepkilerini dengeleyebilir.
Background: Changes in sleep duration and sleep disturbance have been reported to affect hypothalamicpituitary-adrenal axis (HPA) and the autonomic nervous system (ANS) activities. However, the effect of ANS activity on sleep parameters and HPA activity in the subsequent night and morning is not known. The aim of the current study, was, therefore, to assess the effects of heart rate varibility (HRV) on subsequent night sleep parameters and cortisol awakening response (CAR). Materials and Methods: Electrocardiographic recordings were carried out for 5 min for determination of HRV in healty medical students (n=48). They were allowed to sleep in their normal routines in following night. Sleep diaries were filled for sleep parameters (Karolinska Sleep Diary and Questionnaire). Salivary samples were taken at 0, 15, 30- and 60-min post-awakening for measurement of CAR. Cortisol concentrations were measured in the salivary samples by enzyme immunoassay. Correlations were carried out by Spearman Rho. p <0.05 values were considered significant. Results: The majority of the participants (80%) had time-domain variables within the normal range and they did not have sleep disturbances. Time- and frequency-domain parameters of HRV during the morning did not correlate with sleep parameters (time, duration, disturbed sleep, awakening problems) or CAR (mean, area under the curve) in the next day (p>0.05). Conclusion: The results of the current study suggest that, under the conditions which do not have profound effects on ANS activity, neither sleep parameters nor the next morning cortisol responses are affected by HRV. Additionally, a quality night sleep might counterbalance both the possible effects of previous days autonomic pressures and the next morning’s cortisol responses.
