Autonomic Nervous System Activity and Stress Perception in Male Healthcare Personnel

Abstract

Objective: Shift work and work stress have been associated with multiple negative effects on health and have been regarded as important stress factors that activate the autonomic nervous system. The aim of the present research was to compare self-reported stress and autonomic nervous system activity in male shift staff (doctor, health officer, patient caregiver) working in hospital. Materials and Methods: Doctors (n=30), health officers (30) and patient caregivers (30) working at the hospital were included in the study. Autonomous nersvous system (ANS) activity was determined by heart rate variability (HRV) and self-reported stress was assessed by State and Trait Anxiety Inventory (STAI-II). HRV is derived from short-term electrocardiogram recordings, carried out both at day- and night -shifts, and included standard deviation of NN intervals (SDNN (ms); low frequency (LF); total power (TP) parameters. Results: SDNN value (42±3) was found to be higher in the doctors than the caregivers group (32±2, p=0.014). LF was higher in the doctors group compared to the patient caregivers group (805±102, 555±97 respectively, p=0.046). TP [1651 (1129-2903), p=0.065) was not different in the doctors group compared to the health officers group [1466 (764-2313)] and the patient caregivers group [786 (508-1821)]. STAI-II was higher in-patient caregivers group [45(42-48) points] than the doctors group [40(35-45) points, P=0.002]. Conclusion: It has been observed that job status has different impacts on heart rate variability even under same working environment. Moreover, although the doctors work longer hours per week, the data suggest that they have better autonomic nervous system activity and stress perception.

Amaç: Vardiyalı çalışma ve iş stresi, sağlık üzerinde birçok olumsuz etki ile ilişkilendirilmiş ve otonom sinir sistemini harekete geçiren önemli stres faktörleri olarak görülmüştür. Bu araştırmanın amacı, erkek hastane çalışanlarında (doktor, sağlık görevlisi, hasta bakıcısı) stres algısı ve otonom sinir sistemi aktivitesini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Hastanede çalışan doktorlar (n = 30), sağlık görevlileri (30) ve hasta bakıcılar (30) çalışmaya dahil edildi. Otonom sinir sistemi (OSS) aktivitesi, kalp atış hızı değişkenliği (KHD) ile belirlendi ve kişilerin stress algıları, Durum ve Süreklilik Kaygı Envanteri (STAI-II) ile değerlendirildi. KHD, hem gündüz hem de gece vardiyalarında gerçekleştirilen kısa süreli elektrokardiyogram kayıtlarından elde edildi ve NN aralıklarının standart sapması, SDNN (ms); düşük frekans, LF; toplam güç, TP (ms²) gibi parametreleri içerdi. Bulgular: SDNN değeri, doktorlarda (42±3) hasta bakıcı grubuna göre (32±2) daha yüksek bulundu (p=0.014). LF, hasta bakıcı grubuna göre doktorlarda daha yüksekti [sırasıyla (805±102, 555±97 p=0.046]. TP, doktorlarda [1651 (1129-2903)], ofis görevlileri grubuna [1466 (764-2313)] ve hasta bakıcı grubuna [786 (508-1821)] göre farklı değildi (p=0.065). STAI-II hasta bakıcılarda [45 (42-48) puan] doktorlardan [40 (35-45) puan, p=0.002] daha yüksekti. Sonuç: Aynı ortamda fakat farklı işlerde çalışmanın, kalp hızı değişkenliği üzerine farklı etkiler oluşturabileceği gözlenmiştir. Ayrıca, doktorlar, daha çok çalışmalarına rağmen, ede edilen bulgular, otonom sinir sistemi aktivitesinin ve stres algısının daha iyi olduğunu göstermektedir.