Forward head postürlü bireylerde servikal stabilizasyon egzersizleri ve propriyosepsiyon eğitiminin denge ve postür üzerine etkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışma, 18-25 yaş grubu forward head postür (FHP) varlığı tespit edilen üniversite öğrencilerinde servikal stabilizasyon egzersizleri ve servikal propriyosepsiyon egzersiz eğitiminin denge ve postür üzerine etkisinin değerlendirilmesi amacıyla yapıldı. Materyal ve Metot: Araştırma kapsamında toplam 99 birey incelendi. İncelenen bireylerin yaş ortalaması 18.77±1.08 (min:18-maks:24) yıl olup %36.4'ü (n=36) erkek, %63.6'sı (n=63) kadındı. Bireylerin boy uzunlukları ve vücut ağırlıkları ölçülerek vücut kitle indeksleri (VKİ) hesaplandı. Bireylerin günlük telefon ve bilgisayar kullanım süreleri kaydedildi. Bireyler randomize olarak, 32 birey (%32.3) kontrol grubu (Grup I), 34 birey (%34.3) servikal stabilizasyon grubu (Grup II) ve 33 birey (%33.3) stabilizasyon egzersizlerine ek uygulanan propriyosepsiyon egzersiz grubu (Grup III) olarak üçe ayrıldı. Birinci gruba herhangi bir program uygulanmadı. Egzersiz programları haftada 3 gün, 6 hafta boyunca uygulandı. Propriyoseptif değerlendirme eklem pozisyon hissi hata testi ile postür değerlendirmeleri karaniovertebral açı (CVA) ve New York Postür Analizi Yöntemi (NYPAY) ile denge değerlendirmesi ise statik denge için Stork Test ve dinamik denge ise Y-Denge Testi ile tedavi öncesi ve sonrası değerlendirildi. Bulgular: 6 haftalık egzersiz programının sonucunda grup içi karşılaştırmalarda, eklem pozisyon hissi bakımından Grup III'te her yönde anlamlı gelişme sağlandı (p<0.05). Grup II'de fleksiyon ve sol rotasyon yönlerinde anlamlı gelişme gösterdi (p<0.05), diğer yönlerde anlamlı bir fark gözlemlenmedi (p>0.05). Grup I ekstansiyon yönü eklem pozisyon hissinde kötüleşirken, diğer yönlerde değişiklik saptanmadı (p>0.05). Tedavi sonrası üç grubu birbirleriyle eklem pozisyon hissi açısından karşılaştırdığımızda ise fleksiyon yönünde Grup II ve III arasında anlamlı bir fark yok iken (p>0.05), ekstansiyon, sol rotasyon, sağ rotasyon yönlerinde Grup III diğer iki gruba göre üstün bulundu (p<0.05). CVA ve NYPAY bakımından grup içi karşılaştırmalarda Grup II ve III'te anlamlı bir gelişme sağlandı (p<0.05), Grup III'teki gelişmeler daha etkili bulundu. Stork denge testinde Grup II ve III'te tedavi öncesine göre anlamlı fark saptanırken (p<0.05), iki grup arasında bir üstünlük bulunamadı (p>0.05). Dinamik denge için y-denge değerlendirmesinde grup içi tedavi sonrası sadece anterior sağ ve anterior sol yönlerde Grup III'te anlamlı bir fark elde edildi (p<0.05), bütün gruplarda diğer yönlerde anlamlı fark tespit edilmedi (p>0.05). Sonuç: Çalışmadan elde edilen sonuçlar ışığında, servikal stabilizasyon egzersizlerinin FHP tedavisinde etkin bir yöntem olduğu, stabilizasyon egzersizleriyle kombine edilmiş servikal propriyosepsiyon egzersiz eğitiminin denge ve postür üzerine daha olumlu etkilerinin olduğu görüldü. Anahtar Kelimeler: Denge, Forward Head Postür, Propriyosepsiyon, Servikal, Stabilizasyon Egzersizleri.

Aim: The aim of this study is to evaluate the effect of cervical stabilization exercises and cervical proprioception training on balance and posture in university students with 18 to 25 years old forward head posture (FHP) presence. Materials and Methods: 99 individuals with FHP were included the study. The mean age of the examined individuals was 18.77 ± 1.08 (min: 18-max: 24) years and 36.4% (n = 36) were male and 63.6% (n = 63) were female. Individual body lengths and body weights were measured and body mass indexes (BMI) were calculated. Daily telephone and computer usage times were recorded. The cases were seperated into three groups as Group I (n=32), cervical stabilization exercise Group II (n=34) and stabilization and proprioception training Group III (n=33) with randomization. The training was administered three times a week for six weeks. The exercise program was not given to the control group. Joint position error test, craniovertebral angle (CVA), New York Posture Assessment Scale, Stork Test for static balance and Y Balance Test for dynamic balance were were assessed in the pre-treatment and post-treatment. Results: As a result of the 6-week exercise program for joint position sense error, the Group III showed a significant improvement in all directions (p<0.05). Group II showed a significant improvement in the direction of flexion and left rotation (p<0.05), no significant difference was observed in the other directions (p>0.05). The direction of Group I extension worsened with the sense of joint position, no significant difference was found in the other directions in the Group I (p>0.05). When the three groups compared for joint position sense error after the treatment, there was no significant difference between Group II and Group III in the direction of the flexion (p>0.05), whereas the Group III was superior to the other two groups in directions of extension, left rotation and right rotation (p<0.05). A significant improvement was observed in Group II and Group III in the intra-group comparison of CVA and New York Posture Scale (p<0.05), and improvements in the Group III were found to be more effective. There was a significant difference between Group II and Group III compared to before treatment in static stability stork test (p<0.05), but no superiority was found between these groups (p>0.05). Y-balance evaluation for dynamic balance, there was a significant difference in the Group III only in anterior left and anterior right directions after intra-group treatment (p<0.05), but no significant difference was found in other directions in all groups (p>0.05). Conclusion: Stabilization exercises and additional proprioceptive training have been shown to be useful in order to maintain the cervical posture in rehabilitation programme. The proprioceptive exercises combined with the stabilization exercises showed more effective results on balance and posture development. Key words: Balance, Forward Head Posture, Proprioception, Cervical, Stabilization Exercises.