Öz:Giriş ve Amaç: Başta geriatri, nöroloji ve onkoloji hasta gruplarındaolmak üzere çeşitli nedenlerle oral yoldan beslenemeyen hastalar, nazogastrik sonda, perkütan endoskopik gastrostomi ve perkütan endoskopik jejunostomi gibi yapay yollarla enteral yoldan beslenmektedirler.Genel uygulama, hastaların nazogastrik sondayla beslenmeye başlanıp,daha sonra kalıcı beslenme yolları olan perkütan endoskopik gastrostomi veya jejunostomiye değiştirilmesi şeklindedir. Kalıcı beslenme yollarına geçilmesi zamanlaması konusunda kılavuzlar olmasına rağmen, bukonuda kafa karışıklığı vardır. Biz bu çalışmamızda 6 aylık zaman dilimiiçerisinde nazogastrik sonda ile beslenmeye başlanarak taburcu edilen61 hastayı beslenme yolu değişiklikleri açısından değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Antalya Eğitim ve Araştırma HastanesindeHaziran 2015-Aralık 2015 zaman dilimi içerisinde iç hastalıkları kliniği,tıbbi onkoloji kliniği, nöroloji kliniklerinde yatan, altta yatan hastalıklarınedeniyle oral yoldan beslenemeyen ve nütrisyon ekibi tarafından nazogastrik sonda ile beslenmeye başlanıp, nazogastrik tüp ile taburcu edilen 61 hasta ardışık sırayla çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Çalışmayaaldığımız hastaların 35’i (%57.4) erkek, 25’i (%42.6) kadındı. Çalışmazaman dilimi sonunda 20 (%41.6) hasta exitus oldu. 12 (19.7) hastayaperkütan endoskopik gastrostomi açıldı. 16 (%26.2) hasta nazogastriksondadan ayrılarak oral yoldan beslenmeye başladı. 13 (%21.3) hastanazogastrik sondayla beslenmeye devam ediyordu. Hastalarda nazogastrik sonda kalış süresi ortalama 34.93±40.98 gün, medyan 30.0 gün(min: 2 gün, max: 180 gün, aralık: 178 gün) olarak saptandı. Sonuç:Takip edilen 61 hastanın sadece 12 (19.7%) tanesine perkütan endoskopik gastrostomi açılmış olması, bunun yanında hastaların 16’sının(26.2%) oral yoldan beslenmeye geçmiş olması hastaların nazogastriksondayla taburcu edilip beslenme yolu değişikliklerine takipte karar verilmesinin doğru bir yaklaşım olduğu kanatine varmamıza neden oldu.
Abstract:Background and Aims: Patients who cannot be fed orally due to various reasons, especially those comprising the geriatric, neurological, and oncological patient groups, are fed enterally via artificial routes such as nasogastric tube, percutaneous endoscopic gastrostomy, and percutaneous endoscopic jejunostomy. The general practice is to begin feeding via the nasogastric tube and then replace with permanent feeding routes such as percutaneous endoscopic gastrostomy or jejunostomy. Although guidelines regarding the timing of placing permanent feeding routes are available, confusion still exists in this regard. We conducted this study to evaluate feeding route changes among patients who were discharged by feeding via the nasogastric tube during a 6-month time period. Materials and Method: A total of 61 patients who were hospitalized in the internal medicine clinic, the medical oncology clinic, and the neurology clinic in Antalya Training and Research Hospital from June 2015 to December 2015 were enrolled consecutively in this study. These patients could not be fed via the oral route due to their underlying diseases and were fed via the nasogastric tube by the nutritional team and then discharged with the nasogastric tube feeding route. Results: Of the 61 patients, 35 (57.4%) were males and 25 (42.6%) were females. At the end of the study period, 20 patients (41.6%) died. A total of 12 (19.7) patients were fed with the percutaneous endoscopic gastrostomy route, and 16 (26.2%) patients restarted feeding via the oral route. Nasogastric tube feeding was continued for 13 (21.3%) patients. The duration of nasogastric tube feeding was 34.93±40.98 days [median 30.0 days (min: 2 days, max: 180 days, range: 178 days)]. Conclusion: Of the 61 patients who were evaluated in this study, 12 (19.7%) were fed via the percutaneous endoscopic gastrostomy route, whereas 16 (26.2%) patients restarted feeding via the oral route. This result suggests that the decision to discharge patients with feeding via the nasogastric tube is an appropriate approach.
