Özet:
Amaç: Dental anksiyete, diş hekimliği pratiklerine bağlı özel streslerin hastada oluşturduğu yanıttır. Bu ça- lışmada, operasyon öncesinde periodontal işlemler hakkında yalnızca sözel bilgilendirme veya hem sözel hem bilgisayar yardımlı ayrıntılı görsel bilgilendirme yapılan hastalarda dental anksiyete düzeyini Dental Korku Skalası (DKS) ve Durumluk–Sürekli Anksiyete Envanteri (DSAE) ile değerlendirmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Periodontoloji Anabilim Dalı’nda cerrahi işlem planlanan 114 hasta dahil edildi. Sosyodemografik özelliklere, sistemik ve periodontal sağlık durumlarına, diş hekimine gitme sıklığına, geçmiş dental tedavi deneyimlerine ve periodontiste geliş ne- denlerine dair hasta verileri kaydedildi. Çalışmaya katılan hastaların dental anksiyetesi DKS ile ölçüldü. DSAE hastaların anksiyete seviyelerinin belirlenmesinde kullanıldı. Kontrol grubu yalnızca sözel olarak bil- gilendirilen hastalardan, çalışma grubu ise hem sözel hem bilgisayar yardımlı ayrıntılı görsel bilgilendirme yapılan hastalardan oluştu. Bulgular: Kontrol grubu 59 (%51,7), çalışma grubu 55 (%48,2) hastadan oluştu. DKS değerleri 14–19 (n=20) yaş grubunda 20–29 (n=37) yaş grubuna ve 50–59 (n=9) yaş grubuna kıyasla (p=0,026; p<0,05), ve ka- dınlarda erkeklere kıyasla (p=0,036; p<0,05) istatistiksel olarak anlamlı biçimde daha yüksek bulundu. Gruplar arasında DSAE-II değeri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmazken (p>0,01), çalışma grubunun DSAE-I ve DKS değerleri kontrol grubuna kıyasla istatistiksel olarak anlamlı biçimde daha yüksekti (p<0,01). Tartışma ve Sonuç: Bilgilendirme derecesi arttıkça hastaların anksiyete skorlarının da arttığı görülmüştür. Klinisyenler, hastalara verdikleri bilgilerin hastaların kaygı seviyelerini nasıl değiştirebileceğinin farkında olmalıdırlar.
