Amaç: Tanı anında böbrek fonksiyon bozukluğu mevcut olup kronik böbrek hastalığı gelişen multiple myelom (MM) hastalarında glomerüler filtrasyon hızındaki değişikliklerin mortaliteye etkisinin değerlendirilmesi ve mortaliteye etki eden faktörlerin değerlendirilmesi amaçlandı. Materyal-Metod: Çalışmaya İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hematoloji Bilim Dalı'nda takip edilen ilk başvurusunda böbrek fonsiyon bozukluğu saptanan ve böbrek fonsiyon bozukluğu 3 aydan fazla süren 64 multiple myelom hastası dahil edildi. Geriye dönük olarak hastanemiz elektronik hasta kayıt sisteminden yaş, cinsiyet, özgeçmiş, gibi demografik bilgiler ve hemoglobin (HGB), hematokrit (HCT), beyaz küre sayısı (WBC), trombosit sayısı (PLT), kan üre azotu (BUN), kreatinin, ürik asit, total protein, albümin, kalsiyum (Ca), fosfor (P), C reaktif protein (CRP), idrar mikroprotein kreatinin oranı, immunoglobulin G (Ig G), İmmünglobulin M (Ig M ), immunoglobulin A (Ig A) ve sedimantasyon gibi laboratuvar bulgularını elde ettik. Ortalama değerler geçmişe yönelik üçer aylık aralıklarla yapılan ölçümlerin ortalaması olarak alındı. K/DOQI (Kidney Disease Outcome Quality Initiative) klinik uygulama kılavuzları, normal bireylerde yetişkinlikte (30-40 yıl) 125 ml/dk tepe seviyesine ulaşıldıktan sonra GFR'nin 1 ml/dk/yıl azaldığını göstermektedir. Bu nedenle bundan daha büyük bir azalma, eğimi kötüleşen hastalar (eğim -1 ml/dk/yıldan daha negatif), 1 ml dk/yıldan daha fazla bir artış ise fonksiyonları eğimi iyileşen hastalar (+1 m/dk/yıldan daha pozitif), her iki eğim arasında kalan değerler ise eğimi stabil hastalar (>-1 ile ≤+1) olarak kabul edilmektedir. Her hasta için çalışma süresi boyunca eGFR düşüş hızı (eğim) (mL /dak-1/1.73 m2 - 1/yıl-1) lineer regresyon analizi ile belirlendi. Bulgular: 64 hastanın 17'sinin (%26.6) eGFR değişim eğimi kötüleşen, 10'unun (%15.6) eğimi stabil seyreden, 37'sinin (%57.8) eğimi iyileşen grupta olduğu saptandı. Ortalama yıllık eGFR eğimi 3.4 ± 12.2 ml/dk/yıldı. Eğimi kötüleşen grupta eGFR düzeyi tanı anında diğer gruplardan anlamlı olarak daha yüksekti. Ancak bu gruptaki izlem sırasında tüm ölçümlerin ortalama değerlerine göre hesaplanan eGFR değeri eğimi iyileşen grupla farklı değildi. Yaşam süresi ve mortalite açısından bu üç grup arasında fark yoktu. Çok değişkenli Cox regresyon analizinde otolog kök hücre naklinin (OKHN) yapılmış olmamasının mortalitiyi artıran prognostik bir faktör olduğu saptandı. (Hazard ratio: 2.478 %95.0 Cl 1.067-5.753, p: 0.035). Hasta yaşının, aldığı primer tedavinin, hastalığın nüksünün, tanı anındaki eGFR düzeyinin, takiplerdeki eGFR ortalamasının ve eGFR değişim eğrisinin mortaliteyle ilişkisi ise gösterilemedi. Sonuç olarak kronik böbrek hastalığı olan multiple myelom hastaları daha uzun yaşam süresine sahip olmak amacıyla kök hücre naklinden fayda görebilir. Anahtar kelimeler: eGFR'yi etkileyen faktörler, kronik böbrek yetmezliği, multiple myelom
Aim: At the time of diagnosis, renal dysfunction present and it aimed to evaluate the effect of changes in glomerular filtration rate on mortality in multiple myeloma patients with chronic kidney disease and to evaluate factors affecting mortality. Material and methods: Sixty four multiple myelom patients who had renal dysfunction at the diagnosis and renal disfunction lasted more than 3 months in the Nephrology Department of the Internal Medicine Department of Inonu University Medical Faculty were included into the study. We collected baseline characteristics and laboratory results such as age, gender, resume, hemoglobin, hematocrit, leukocyte, thrombocyte, blood urine nitrogen (BUN), creatinine, uric acid, total protein, albumin, calsiyum, phosphorus, C- reactive protein, urine microprotein creatinine ratio, Ig G, Ig M, Ig A and sedimentation retrospectively from the computerized patient record system. Average values are taken as the average of all measurements made at three-month intervals. Clinical practice guidelines for K/DOQI indicate that GFR decreases by 1 ml/min/year after reaching a peak level of 125 ml/min in adulthood (30-40 years) in normal individuals. For each patient, the eGFR decline rate (slope) (mL/min-1/1.73 m2 -1/year-1) was determined by linear regression analysis using all calculated eGFR values over the study period. The K/DOQI clinical practice guidelines suggest that, in normal individuals, GFR decreases by 1 ml/min/year after a peak level of 125 ml/min has been reached in adulthood (30–40 years). Therefore, any reduction greater than this is considered to be a progressive slope (slope more negative than -1 ml/ min/year (-1), stable (>-1 to <+1), or an improved slope if it shows more of an increase, i.e., greater than +1.0 ml/min/year). Findings: Of 64 patients, 17 (26.6%) had a progressive slope, 10 (15.6%) stable slope, 37 (57.8%) improved slope. Mean eGFR slope was 3.4 ± 12.2 ml/min/year. eGFR level was significantly higher at the time of diagnosis in the group with progressive slope compared to the other groups. However, in this group, the eGFR value slope calculated according to the mean values of all measurements during follow-up was not different with improved slope group. There was no difference between these three groups in terms of life span and mortality. In multivariate Cox regression analysis, not having autologous stem cell transplantation was found to be a prognostic factor for mortality (Hazard ratio: 2.478 95.0% Cl 1.067-5.753, p=0.035). Patient age, primary treatment, relapse of the disease, level of eGFR at diagnosis, mean of eGFR at follow-up and eGFR slope were not shown relationship with mortality. As a result, multiple myeloma patients with chronic kidney disease may benefit from autologous stem cell transplantation to have a longer life span. Keywords: Chronic kidney disease, Factors affecting eGFR, Multiple myeloma
