Amaç: DEHB ve bağlanma kuramıyla ilişkili çalışmalar bulunmaktadır fakat DEHB tanısına sahip çocukların annelerin bağlanma tarzları ve oksitosin düzeyleriyle karşılaştırmasına ilişkin çalışma sayısı pek yoktur. Çalışmamızda DEHB'li çocukların annelerinin daha çok güvensiz bağlanma tarzına sahip oldukları ve kontrollere göre oksitosin düzeylerinin düşük olduğu hipotezini test etmeyi amaçladık. Materyal ve Metot: Araştırmaya Çocuk ve Ergen Psikiyatri polikliniği tarafından takipli 4-16 yaş arası DEHB tanılı 30 çocuk ve 30 sağlıklı çocuk ile biyolojik anneleri çalışmaya dâhil edilmiştir. Katılımcıların psikiyatrik tanıları DSM-5'e dayalı klinik görüşmeler sonrası konulmuştur. Anneler Sosyodemografik Veri Formu, İlişki Ölçekleri Anketi, Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Özbildirim Ölçeği, Wender Utah Derecelendirme Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri, Beck Anksiyete Ölçeği doldurup oksitosin ölçümü için adet dönemleri sona erdikten sonraki 2.-4.günler arası sabah saatlerinde 10 cc venöz kan vermişlerdir. Bulgular: DEHB ile annede saplantılı bağlanma arasında ilişki bulundu. Fakat anne grupları arasında oksitosin düzeyi açısından istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı. DEHB tanısı ile annenin eğitim düzeyi, meslek sahibi olması arasında ters yönde, annenin aktif psikiyatrik hastalığa sahip olması, evde şiddete maruz kalma arasında ise aynı yönde ilişki saptandı. DEHB'li çocukların annesinde anksiyete, depresyon ve geçmişe dönük DEHB tanısı anlamlı derecede yüksekti. Oksitosinin bağlanma tarzları ve DEHB tanısıyla ilişkisi saptanmadı. Sonuç: Çalışmamızda çocukta DEHB tanısı ile annede saplantılı bağlanma şekli arasında ilişki olduğunu gördük. Annenin bu bağlanma tarzının çocuğun psikopatolojisiyle etkileşim içinde gelişmiş olabileceği düşünülecek olursa annelerin çocuk yetiştirme tutumları konusunda yardım almalarının çocuk-anne ilişkisine olumlu katkısının olacağı öngörülebilir.
Objective: Studies have been conducted on ADHD and attachment theory; however, there aren't many studies on the association between attachment forms of children with ADHD disorder and the comparison of these with oxytocin. We aimed to test the hypothesis that in our study the mothers of children with ADHD had more insecure attachment styles and lower oxytocin levels from controls. Material and Method: 30 children between the ages of 4 and 16 who were being followed by Child and Adolescent Psychiatry Polyclinic with a diagnosis of ADHD, 30 healthy children and biological mothers of these children participated in the study. The participants' psychiatric diagnoses were made after DSM-5 based clinical interviews. The mothers filled in Sociodemographic Data Form, Relationship Scales Questionnaire, Adult Attention Deficiency Hyperactivity Self-report scale, Wender Utah Rating Scale, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Scale and gave 10 cc venous blood in the morning hours between the second and fourth days of the end of their period. Results: Association was found between ADHD and maternal preoccupied attachment. However, no significant association was found between maternal groups in terms of oxytocin level. Inverse association was found between ADHD diagnosis and mothers' level of education and state of having an occupation, while a direct association was found between the mothers' having an active psychiatric disease and being exposed to violence at home. Anxiety, depression and previous ADHD diagnosis were found to be significantly high in the mothers of children with ADHD. No association was found between oxytocin and attachment styles and ADHD diagnosis. Conclusion: In our study, association was found between mothers whose children had ADHD and preoccupied attachment. Assuming that this attachment style has been developed by interacting with the child's psychopathology, it can be predicted that mothers' support for childrearing attitudes will positively contribute to the child-mother relationship.
